BERTOLT BRECHT
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΡΑΣΗ «ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗ ΦΕΡΝΕΙ», ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΕ
Όταν βλέπουν το ζευγά το βόδι να κεντρίζει,
γιατί το ξύλινο πανάρχαιο αλέτρι του
στα πετρολίθαρα τού χέρσου χωραφιού εκόλλησε,
φωνάζουν «Οποία ωμότης!» καθόσον αντιλαμβάνονται
πως με τη βουκέντρα το υνί δεν ξεκολλάει –
και νομίζουν όλοι τότε πως σχέδιο δεν υπάρχει,
ενώ στην πραγματικότητα
το σχέδιο ναι μεν υπάρχει,
πλην όμως είναι πήχτρα στα λάθη.
Εξ άλλου πώς να γίνει, αλήθεια,
η καλοσύνη να μπορέσει μόνη της
αυτό το τερατώδες στίψιμο των ανθρώπων
και αυτόν τον τεράστιο τροχό που τους κάνει κοπριά
να τον κρατήσει καθαρό και εν λειτουργία;
Να ελπίζουμε τάχα
πως δεν θα ξανακλαπεί
το γάλα απ’ των παιδιών το στόμα,
άμα διδαχθεί ο κλέφτης ν’ αγαπά τον πλησίον του;
Αν η βαρβαρότητα τη βαρβαρότητα φέρνει,
τότε και την καλοσύνη η καλοσύνη γεννά, και είναι ανίκητη,
οπότε και η ομορφιά είναι όμορφη, ακόμα και όταν
είναι μέσα στην κοπριά ώς το σαγώνι της χωμένη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Έξοχος ο Μπρεχτ και πολύτιμος, χάρη στις αποδόσεις σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει βιβλίο σας σχετικό;
Καληνύχτα
@ Δανάη: Θα κυκλοφορήσει το 2009 ένας τόμος με ευρύτατη ανθολόγηση ποιημάτων του Μπρεχτ από όλο του το έργο. Ήδη από τις εκδόσεις "ΥΨΙΛΟΝ" κυκλοφορεί η συλλογή σονέττων ΣΑΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΥΣΙΑ... ειδικού γούστου θα έλεγα. Χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήToγραψα και στο Μετερίζι Εξοχο ποίημα, θαυμάσια εμπνευσμένη μετάφραση A feast for the eyes, and mind as well
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους, και μια καλή (και ωραία) είδηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Θεόδωρος Α. Πέππας @ Λάμπρος Τσουκνίδας: Ο Μπρεχτ έβλεπε πολύ μακριά, γιατί έβλεπε καλά αυτό που έβλεπε να γίνεται στην εποχή του και το συνδύαζε με αυτό που είχε καταλάβει πως είχε κατ' επανάληψιν γίνει παλιά. Ακούγεται εύκολο, αλλά είναι ό,τι πιο δύσκολο στη ζωή. Corsi e recorsi, ρεύματα και αναρρεύματα, που θά έλεγε και ο Τζανμπαττίστα Βίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήγιώργο, μπράβο για τις αναρτήσεις των ημερών, όλοι μας σκυμμένοι στο πουθενά είμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήη καλοσύνη
μια λέξη μαγική...
@ -: Το κακό είναι ότι αυτός που έφυγε (άδικα) δεν ξαναγυρίζει. Και επικαλούνταν τη μνήμη του οι φονιάδες του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ιδανικός συνδυασμός! Κεντρωτής-Μπρεχτ! Δεν ξέρω αν σου «πάει» περισσότερο άλλος ποιητής Γιώργο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι ανατριχιαστικά επίκαιρο.
Χωρίς να ξέρω γερμανικά, διαισθητικά νιώθω στη μετάφρασή σου αυτή, το πνεύμα του Μπρεχτ να αποδίδεται με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, που το ντουέντε ξεχειλίζει από παντού!
Με μεγάλη χαρά αναμένω την ανθολογία σου.
Καλησπέρα!
@ μαριάννα: Ξανακρέμασα Μπρεχτ. Και για χάρη σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το κακό είναι ότι αυτός που έφυγε (άδικα) δεν ξαναγυρίζει. Και επικαλούνταν τη μνήμη του οι φονιάδες του..."
ΑπάντησηΔιαγραφήη πραγματική τρομοκρατία αυτό μου φαίνεται πως είναι...:(