ΝΑ ΧΩΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ

FRANCESCO PETRARCA


[ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΩ, ΦΙΛΟΙ, ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΕ ΠΟΘΟ]

  Εκεί που ανοίγω, φίλοι τα φτερά με πόθο
κοντά σας να βρεθώ, να βρω κι εγώ γαλήνη,
η Μοίρα εκεί ακριβώς τις ξόβεργές της στήνει,
κι αν δεν με πιάσει, αλλού με στέλνει. Τότε νιώθω
  πως δεν φελάει σε ξένα μέρη να κλωθω-
γυρνώ, μα πάλι ευθύς η Βενετιά να γίνει
το σπίτι μας, εκεί όπου η θάλασσα όλη ντύνει
τη γη όλη  γ α λ η ν ό τ α τ α. Ζερβά πατώ, θω-
  ρώ εσπέριον κόσμο, ενώ δεξιά τον όρθρο βλέπει η
καρδιά μου· εγώ να τρέμω τη σκλαβιά της άμμου
στην Αίγυπτο, κι αυτή στη γη Χαναάν να τρέπει
  τον πόνο σε όλβο. Ας βρουν στασιό τα συλλοϊκά μου,
για να γενεί μετά ό,τι για τους δυό μας πρέπει:
να χωριστούμε οριστικά εγώ και η καρδιά μου.




Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.