PIERRE DE RONSARD (1524-1585)
[ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΧΡΥΣΟΙ ΔΕΣΜΟΙ...]
Αυτοί οι χρυσοί δεσμοί και τ’ άλικο το στόμα
μες στα γαρούφαλλα, στα ρόδα και στα κρίνα
βαμμένο, και με κοράλλια που-κι εκείνα!-
το μάγουλό της βάφαν στης αυγής το χρώμα·
τα χέρια κι ο λαιμός· το μέτωπο· κι ακόμα
τ’ αφτί· μα και του στήθους κάλυκες πικροί να
μιλούν στα δίδυμα αστρικά της μάτια· πείνα
να πιάνει την καρδιά μου θαυμασμού, και λυώμα
να γίνομαι. Όλα ετούτα εφτιάξανε σ’ εμένα
εντός του Έρωτα φωλιά· και φουσκωμένα
μού μείνανε τα σπλάχνα απ’ τη σπορά του. Οπλίτες
φρουροί κρατάγαν την καρδιά μου εννέα μήνες
φυλακισμένη, κι όταν μ’ έπιασαν οι ωδίνες
χιλιάδες ερωτάκια εβγήκαν με σαΐτες.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η φίλη του ιστολογίου Pauline A.
πολύ χάρηκα που σε γνώρισα και απο κοντά.
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλησπέρα μου
"κι όταν μ’ έπιασαν οι ωδίνες
ΑπάντησηΔιαγραφήχιλιάδες ερωτάκια εβγήκαν με σαΐτες".
Χειροκρότημα ζωηρό !!!!!
Καλησπέρα Υδάτινη
@ ange-ta: Κι εγώ χάρηκα. θα τα ξαναπούμε. Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ δανάη: Σε χαιρετώ από την Κέρκυρα που παρα-είναι... υδάτινη!