Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΕΣΠΕΡΕΠΟΥΣΑ
Μες στην orangerie νιβόταν τ’ όνομά σου,
και πορτοκαλανθοί φαιδροί με ραίναν, όταν
το χέρι μου στις φυλλωσιές σου εμπερδευόταν
κλαδί να γίνει της φαμίλιας του Πηγάσου.
Ad fonts, δηλονότι, ε κ ε ί , επί τας πηγάς σου
η πέμπτη μου αίσθηση σα σκύλος ξαμολιόταν:
να ψαύσει μες στα μύρα των νερών νειρόταν
του ονόματός σου το ίχνος, και τον κώδικά σου
να ξεκλειδώσει – πλην ματαίως! Σε συνείχε
ρυθμός διαρμόνιος που αριθμό ρητόν δεν είχε
να πει και να μου ορίσει ποιά ανθεστήρια κάλλη
εκάλυπταν το γέλιο και οι μαρμαρυγές σου
στου κήπου σου το φως. Γι’ αυτό είσαν κι οι πηγές σου
ολοένα –πάλι... πάλι... πάλι...– πορτοκάλι.
Ετικέτες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ,
ΣΟΝΕΤΤΟ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Από το γάλα και την κανέλλα στο ξινούτσικο πορτοκάλι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς είναι, αρωματικό κι όμορφο.
Την καλημέρα μου!
@ Elena: Υπέρ του πορτοκαλιού (και του μανταρινιού) εγώ - ανέκαθεν. Αν έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να διαλέξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά μου αρέσει η λέξη "πορτοκαλένια", αλλά δε θυμάμαι πού την έχω διαβάσει. Έχω βέβαια μιαν υποψία, για την οποία όμως (με βεβαιότητα) δε θα χαιρόσασταν και τόσο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετισμούς!
@ elena: Είπα εγώ ποτέ ότι δεν μου αρέσει ο Ελύτης;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς ποιητής, ναι. Άλλα είναι που δεν σας αρέσουν (αν θυμάμαι καλά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιβεβαιώσατε, πάντως, την υποψία μου και χάρηκα. Κάτι θυμάμαι τελικά..
Την καλησπέρα μου!
Μεγάλε αν οι φυλλωσιές που εννοείς ότι χώνεις το χέρι σου είναι της πορτοκαλιάς, θα πρέπει να ξέρεις, μισολάκωνας καθώς είσαι ότι είναι γεμάτες αγκάθια. Αν εννοείς της νεάνιδος, εκεί τα αγκάθια είναι περισσότερα
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Elena: Στον Ελύτη;... Το μόνο που μπορώ να του προσάψω -αλλά δεν είναι δα και προς... αποκεφαλισμόν!- είναι ότι, ενώ δεν είπε ουδέποτε μία κουβέντα για την πολιτική, εκδηλώθηκε στα γεράματά του υπέρ της... ΠΟΛΑΝ του Αντώνη Σαμαρά. Πράγματα της συμφοράς τουτέστιν. Αλλα και πάλι, τί με νοιάζει εμένα;!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ νίκος πορτοκάλογλου: Και ποιός κωλώνει, ρε Νίκο, στα αγκάθια; Αλλά κι εσύ, πάλι, από πού κατάλαβες ότι πρόκειται περί "νεάνιδος"; (Και να λείψουν, παρακαλώ πολύ, οι απαντητικές κρυάδες!) Χαίρε, όσο μπορείς.
ΑπάντησηΔιαγραφή