ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΟ ΠΟΘΕΙΝΟ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ


ΦΙΓΙΕΤΤΑ Γ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ

Περίεργη κι ιδανική, έτσι που έλεγες πως
ποιός ξέρει από ποιού βιολιού σελίδα έχει ξεφύγει,
ήρθε σαν άξαφνη εποχή, κι ακόμα ήρθε καθώς
η μέθη του έαρος έρχεται με τ’ άνθινά της ρίγη.

Της φούστας της παίζοντας κει το βάλς το ποθεινό
ο αγέρας, της φανέρωνε κι ένα ποδάρι ονείρου,
κι αυτή –μ’ εκειόν τον μέλανο στο όμμα που ’χε ουρανό–
διάβηκ’ υψώντας μια πτυχή του θείου της ποδογύρου.

Κι έφυγε – αχ! Ποιός ξέρει πού της φούστας της, αριά,
τον γύρο υψώνει και πατεί –Κυρία της νύχτας πρώτη–
και μόνο αφήκε δω κι εκεί, σαν μια σειρά κεριά,
τα φωτεινά των τακουνιών της χνάρια μέσ’ στα σκότη…



Από το βιβλίο: Γιάννης Σκαρίμπας, «Άπαντες Στίχοι 1936-1970», Εκδόσεις Επτόλλοφος. Αθήνα [χχ], σελ. 19.