Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΡΙΣΕΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ


ALEJANDRA PIZARNIK


ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣ


Αυτή η στιγμή που δεν ξεχνιέται
Τόσο άδεια φερμένη πίσω απ' τις σκιές
Τόσο άδεια απορριγμένη απ’ τα ρολόγια
Αυτή η φτωχή στιγμή υιοθετημένη απ’ την τρυφερότητά μου
Γυμνή γυμνή από αίμα από φτερά
Δίχως μάτια για να θυμάται αγωνίες περασμένες
Δίχως χείλη για να συλλέξει το χυμό απ’ τις χαμένες
Βιαιοπραγίες στο τραγούδι των παγωμένων καμπαναριών

Προστατεψέ τη κορίτσι τυφλό στην ψυχή
Βάλ’ της τα μαλλιά σου τα παχνιασμένα απ’ τη φωτιά
Αγκάλιασέ τη μικρό άγαλμα από τρόμο
Σημάδεψέ της τον αναταραγμένο κόσμο στα πόδια σου
Στα πόδια σου όπου πεθαίνουνε τα χελιδόνια
Τουρτουρίζοντας από φόβο απέναντι στο μέλλον
Πες της πως οι στεναγμοί της θάλασσας
Υγραίνουν τις μοναδικές λέξεις
Που γι αυτές αξίζει να ζεις

Μα αυτή η στιγμή ιδρωμένη από μηδέν
Συμμαζεμένη στη σπηλιά του πεπρωμένου
Δίχως χέρια για να πει ποτέ
Δίχως χέρια για να δωρίσει πεταλούδες
Στα νεκρά παιδιά



Μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης.

4 σχόλια:

  1. Πριν κάμποσο καιρό το συγκεκριμένο ποίημα μου είχε προκαλέσει ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα τη μετάφρασή του. Σας τη στέλνω με τη διπλή καλημέρα μου, προς Μπλογκάρχη και μεταφραστή.

    Εις αναμονήν του σκότους

    Αυτή η στιγμή που δε λησμονιέται
    Που τόσο ανώφελα αρνήθηκαν οι σκιές
    Που τόσο ανώφελα απέρριψαν τα ρολόγια
    Αυτή τη φτωχή στιγμή δέχτηκα με στοργή
    Γυμνή, καθώς ήταν, γυμνή από αίμα και φτερά
    Χωρίς μάτια ν’ αναθυμούνται αγωνίες του παρελθόντος
    Χωρίς χείλια να γεύονται το σκοπό της βίας
    Χαμένης, καθώς είναι, στο τραγούδι του πάγου

    Πάρε την υπό τη σκέπη σου, κορίτσι τυφλό ψυχής
    Δώσε της τα μαλλιά σου, μελωμένα, καθώς είναι, από τη φωτιά
    Αγκάλιασέ την, αγαλματίδιο του τρόμου.
    Δείξε της τον κόσμο, συσπώμενο στα πόδια σου
    Στα πόδια σου, όπου το τέλος βρίσκει τα περιστέρια
    Άδεια, καθώς είναι, από οργή μπροστά στο μέλλον
    Πες της πως οι αναστεναγμοί της θάλασσας
    Νοτίζουν τις μοναδικές λέξεις
    Για τις οποίες αξίζει να ζεις.

    Αλλά αυτή η στιγμή, καταϊδρωμένη από το τίποτα
    Κουλουριασμένη στην κρυψώνα της μοίρας
    Χωρίς χέρια για να ξεστομίσει το ποτέ
    Χωρίς χέρια για να χαρίσει Ψυχές
    Στα νεκρά παιδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ elena: Ο Μπλογκάρχης σε αντιχαιρετά. Καλημέρα στην Χαϊδελβέργη. Ετοιμάζομαι να πάω στο γήπεδο. Παίζουμε με την ομάδα του μεταφραστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή