ΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ


[ΑΛΛΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΥΠΝΟΣ]

Αλλά τη νύχτα δύσκολος ο ύπνος.
Φεγγάριασμα βαρύ, πολλά νυχτόβια
Πονούν τα κόκαλά τους στα κοτρόνια
Μέσα στο ψύχος της κοιλάδας.

Τότε με το φανάρι εκείνη
Στην όχθη γυρίζει και φωτίζει,
Αλείφει λάδι, περίπαθα σκεπάζει
Τ’ άμοιρα μέλη τους, αρθρώνει
Τα κάποτε ωραία κορμιά.

Αυτή τα κράτησε στα σπλάχνα. Αυτή
Εργάστηκε στην ομορφιά τους
Που τήνε δώσανε στα όρνια
Πολέμαρχοι αλαζονικοί, πλην μισθοφόροι,
Άλλα θα σπείρουνε λεν, όμως γερνούν
Τήκονται με της μνήμης το σαράκι,
Με τα παράσημα στο στήθος.



Από το βιβλίο: Βικτωρία Θεοδώρου, «Χρονικό», Διάττων, Αθήνα 1994, σελ. 29.