ΝΑ ΧΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΙΣΚΙΟΙ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ

ANTONIO GAMONEDA


EL VIGILANTE DE LA NIEVE

Vigilaba la serenidad adherida a las sombras, los círculos donde se
depositan flores abrasadas, la inclinación de los sarmientos.
Algunas tardes, su mano incomprensible nos conducía al lugar sin
nombre, a la melancolía de las herramientas abandonadas.
Cada mañana ponía en los arroyos acero y lágrimas y adiestraba a los
pájaros en la canción de la ira: el arroyo claro para la hija
dulcemente imbécil; el agua azul para la mujer sin esperanza, la que
olía a vértigo y a luz, sola en el albañal entre banderas blancas,
fría bajo la sarga y los párpados ya amarillos de amor.
Era incesante en la pasión vacía. Los perros olfateaban su pureza y
sus manos heridas por los ácidos. En el amanecer, oculto entre las
sebes blancas, agonizaba ante las carreteras, veía entrar las sombras
en la nieve, hervir la niebla en la ciudad profunda.


**********


Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ

Παρατηρούσε τη γαλήνη, την κολλημένη στους ίσκιους, τους κύκλους
όπου σωρεύονται ανθρακωμένα άνθη, τα γερμένα κοτσάνια.
Κάποια απογεύματα το ακατανόητο χέρι του μας οδηγούσε στο μέρος
δίχως όνομα, στη μελαγχολία των παρατημένων εργαλείων.
Κάθε πρωί έβαζε στα κανάλια χάλυβα και δάκρυα και δασκάλευε
τα πουλιά στο τραγούδι της οργής: το διάφανο κανάλι για την κόρη,
την γλυκιά και ανόητη, το μπλε νερό για τη γυναίκα δίχως ελπίδα
που μύριζε ίλιγγο και φως, μόνη μέσα στο λούκι ανάμεσα σε λευκές σημαίες,
κρύα κάτω απ’ την κάπα και τα βλέφαρά της ήδη κίτρινα από έρωτα.
Ήταν ακατάπαυστος μέσα στον άδειο πόθο. Οι σκύλοι οσφραίνονταν
την αγνότητά του και τα χέρια του
τα πληγωμένα από τα οξέα. Το ξημέρωμα, κρυμμένος ανάμεσα
σε στρώματα λευκά, αγωνιούσε στην όψη λεωφόρων,
έβλεπε να χώνονται οι ίσκιοι
στο χιόνι, να κοχλάζει η ομίχλη στη βαθιά πόλη.


Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη.