Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

ΜΕ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΜΑΣ ΚΟΥΠΙΑ


ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ


ΙΒ΄: ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟ


Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι
και παραπάνω
το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει·
τρεις βράχοι σε σχήμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεύκα, μαύρα και κίτρινα
κι ένα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στον ασβέστη·
και παραπάνω ακόμη πολλές φορές
το ίδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτά
ώς τον ορίζοντα ως τον ουρανό που βασιλεύει.

Εδώ αράξαμε το καράβι να ματίσουμε τα σπασμένα κουπιά,
να πιούμε νερό και να κοιμηθούμε.
Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη
και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
Εδώ μέσα στα βότσαλα βρήκαμε ένα νόμισμα
και το παίξαμε στα ζάρια.
Το κέρδισε ο μικρότερος και χάθηκε.

Ξαναμπαρκάραμε με τα σπασμένα μας κουπιά.



Από τη συλλογή «Μυθιστόρημα» και το βιβλίο: Γιώργος Σεφέρης, «Ποιήματα», Ίκαρος, 8η έκδοση, Αθήνα 1972, σελ. 57.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου