Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ


ΕΝΑ ΣΠΗΛΑΙΟ ΕΙΝ’ Η ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ

Τυφλά ζώα κοιμούνται μέσα.
Ο ήλιος που φωτάει απέξω
Δεν ήρθε να με ξυπνήσει.
Μόνοι βαδίζουμε στο δρόμο μας
Τα άστρα κι η σελήνη το ξέρουν:
Με τη νύχτα τραγουδάμε
Σε μια νύχτα που περνάμε.
Κι αν ελπίζουμε σε κάτι (άνθρωπε)
Είναι που θα ’ρθει η Άνοιξη.
Άνοιξη! Τα παιδιά σε προσμένουν
Τα πουλιά και τα δέντρα.