ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
Μ᾽ ΕΝΑΝ
ΣΤΙΧΟ ΤΟΥ ΠΕΤΡΑΡΧΗ
Τῆς
Καλλονῆς τὸ γέλιο σὰν δενδρύλλιο
τὰ
φύλλα του ἅπλωσε μὲ δρόσου κράση.
Λεπτῆς
ἀνάσας γάζα στὸ κεράσι
τῶν δυὸ
χειλῶν της κάλεσε τὸν ἥλιο
νὰ
πλέξει ρίμες. Τῶν φιλιῶν ἀχτίδες
κελάρυζαν
τὴ ρώμη τους στὸ στόμα
σὰν
δάσος ἤχων ποὺ ἦρθαν ἀπ᾽ τὸ χῶμα
τῆς ὕπαρξης
θνητοί· μὰ ἐσὺ τοὺς εἶδες
ν᾽ ἀθανατίζονται ὄντας ἐν διεγέρσει.
Nulla al mondo e che non possano i versi.
Στὸν κόσμο τίποτα δὲν θὰ σοῦ τύχει
νὰ μὴ μποροῦν νὰ σοῦ τὸ ποῦν οἱ στίχοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου