ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΦΑΝΗ ΝΥΧΤΑ

 

PASCUAL VENEGAS FILARDO

 

ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΦΑΝΗ ΝΥΧΤΑ

 

Πάνω απ’ την ασίγαστη νύχτα

τί γαλήνια που ήσουν εσύ.

Πάνω από τους ώμους σου

τους σαν τον αφρό της θάλασσας άσπρους

τις μπλε μαρμαρυγές της έχυνε η Μεγάλη Άρκτος.

Πάνω από το χώμα των ηφαιστειακών θεμελίων

όρθωνες στον αέρα την ποταμίσια χάρη σου,

ευέλικτη σαν τους μαιάνδρους του Γιοντογκάουα

ή και σαν του γόνιμου Κίζο τις πράσινες όχθες.

 

Ήταν νύχτα με μπλε ολοδιάφανο

και βασίλισσα από κάτω της ήσουν εσύ αγέρωχη

σαν άλλη κρυπτομέρια σ’ ενός θεού μπροστά το μνήμα.

Του μυστηρίου κάδρο το χαμόγελό σου έφραζε

που ώρες-ώρες έλαμπε κάτω απ’ τα μαλλιά σου

να τραγουδήσει σαν επήγαινε στης λεπτής αύρας τις στράτες.

Φως μελαγχολικό απ’ τα μάτια σου εγεννήθηκε,

απ’ τα μάτια σου τα τόσο ανεξιχνίαστα

όσο και η ακέραιη ουσία της ίδιας σου της παρουσίας.

 

Όλη τούτη η ασίγαστη νύχτα

επάνω στη ροή αναπαύεται της κόμης σου

που γίνεται όλο και πιο μαύρη

για να βασιλεύει στη σιωπή

και να κυβερνά το ημίφως που στεφανώνει τα βουνά

ίσαμε να σταματήσουν στο κατώφλι των πευκώνων.

 

Νά ’σαι μήπως απ’ το σόι του Σουίκο

ή τάχα κατάγεσαι απ’ τον ζάπλουτο Εμπίσου,

τον μακρινό και τόσο μόνο;

Αυτήν εδώ όμως τώρα τη διάφανη μαγιάτικη νύχτα

είσαι σημάδι φωτεινό,

και σάμπως και τούτα τα πευκάκια

η ψυχή είσαι κι εσύ της γης επίσης.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.