PABLO NERUDA
ΖΩΟΛΟΓΙΟ, ΙΙ
Ἀνακαλύπτοντας τὸν ὀρνιθόρυγχο
πέρασα τοὺς χρυσοὺς μῆνες
ἐκείνου τοῦ ἄνευ ἐλπίδος βασιλείου:
ὅλες οἱ μέρες ἦσαν Πέμπτη
καὶ ἑνωνόταν ἡ θάλασσα μὲ τὸν ἀέρα
σὲ μία καὶ μόνη μοναρχία.
Ἐπανέλαβα στὸ ζῶο ἐκεῖνο
τῖς ἀδυσώπητες φτεροῦγες
τοῦ πικροῦ καὶ πατριώτη κόνδορα.
Μοῦ στοίχισε ἡ ἵδρυση τοῦ ράμφους
αὐτῆς τῆς δασικῆς προσωπικότητας,
μὰ γιὰ τὰ πόδια του τί νὰ κάνω;
Πῶς νὰ τὸν προικίσω μὲ ναυάγια,
μὲ παροξυσμὸ καὶ μὲ σινιάλα;
Ἄνοιξα τὸ σεντούκι μὲ τὶς γκροτέσκες γραφὲς
ποὺ κουβαλοῦσα σ᾽ αὐτὲς ἐδῶ τὶς θάλασσες
καὶ πιάνοντας ἕνα θεσπέσιο ἀβγό,
ὀρθογώνιο καὶ τρίχρωμο,
φύσηξα μὲ τρέλα ξέφρενη,
μὲ μιὰ ἐπινόηση ἀπροσδόκητη,
ὥσπου γεννήθηκε στὸ τέλος τὸ παραλήρημα
ποὺ ὅλο μπαινοβγαίνει μὲς στὴ ζούγκλα.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου