FEDERICO GARCÍA LORCA
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Στα μάτια τα δικά μου μέσα
το ερμητικό τραγούδι ανοίγει
των σπόρων εκείνων
που δεν βλασταίνουν.
Ένα τέλος ονειρεύονται όλοι τους
εξωπραγματικό, διακεκριμένο.
(Τεράστια ονειρεύεται το στάρι
κιτρινωπά λουλούδια.)
Αλλόκοτη ονειρεύονται όλοι τους
μια περιπέτεια νά ’χουνε με ίσκιους.
Βλέπουν απρόσιτους καρπούς
και ανέμους επιτήδειους.
Κανένας δεν τους ξέρει,
τυφλοί και αδέσποτοι είναι,
τ’ αρώματα τους βασανίζουν
που ’χουνε για πάντα εντός τους.
Ο κάθε σπόρος σκέπτεται ένα
δέντρο γενεαλογικό
τον ουρανό όλο να σκεπάζει
με μίσχους και τσαμπιά.
Και στον αέρα απλώνονται
απίστευτα βλαστήματα.
Κλαράκια μαύρα και μεγάλα,
σταχτόχρωμα ωραία ρόδα.
Το φεγγάρι τό ’χουν πνίξει
τόσα άνθη και κλωνάρια·
τη λάμψη του βάζει γι’ άμυνα
σαν χταπόδι ασημένιο.
Στα μάτια τα δικά μου μέσα
το ερμητικό τραγούδι ανοίγει
των σπόρων εκείνων
που δεν βλασταίνουν.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου