FEDERICO GARCÍA LORCA
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ
Ο Νεύτων
περπατούσε.
Ο θάνατος τον είχε πάρει καταπόδι
γρατζουνώντας την κιθάρα του.
Ο Νεύτων
περπατούσε.
Τα σκουλήκια ροκανίζανε
το μήλο.
Έπαιζε μουσική ο άνεμος στα δέντρα
και το ποτάμι κάτω απ’ τα κλαράκια.
Εδώ ναι, θα θρηνούσε ο Γουόρτζγουορθ.
Ο φιλόσοφος έπαιρνε
κάτι πόζες απίθανες
κι άλλο περιμένοντας μήλο.
Έτρεξε στο δρόμο
και ξάπλωσε πλάι στο νερό
για να βουλιάξει την όψη του
στου φεγγαριού τις λάμψεις.
Ο Νεύτων
θρηνούσε.
Σ’ έναν κέδρο ψηλό
δυο γέροι μπούφοι είχαν πιάσει κουβεντούλα,
και μες στη νύχτα αργά-αργά
εγύρισε στο σπίτι του ο σοφός
ονειρευόμενος
κάτι τεράστιες πυραμίδες
φτιαγμένες με μήλα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου