Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΜΕΝΗ




ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΜΕΝΗ

Τα κύματα μού φέραν τα σπασμένα ξύλα απ’ το καράβι του – είπε.
Τα γνώρισα αμέσως απ’ το άγγιγμα των χεριών του,
από τη μυρωδιά της μασχάλης του. Τώρα,
δεν τα φοβάμαι πια τα κύματα. Έχω τούτα τα ξύλα –
όχι καθόλου για το τζάκι, μόνο για την ανέμη
και για τον αργαλειό, στα μεγάλα νυχτέρια του χειμώνα,
για τη μεγάλη υπομονή και τη μεγάλη λευτεριά. Τα μαλλιά μου
μακρύνανε μεμιάς και μ’ έκρυψαν. Μεγάλωσαν τα μάτια μου
σα δυο βουνά. Τώρα κάθομαι κάτω τους προφυλαγμένη.



Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Μαρτυρίες, σειρά δεύτερη», 7η έκδοση, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1977, σελ. 39.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου