ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΥΣΩ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ

JEAN-JACQUES ROUSSEAU

ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ

Οι γλώσσες μας αξίζουν περισσότερο γραμμένες παρά ομιλούμενες, και μας διαβάζουν πιο ευχάριστα απ’ ό,τι μας ακούνε. Αντίθετα, οι ανατολικές γλώσσες γραμμένες χάνουν τη ζωντάνια και τη θέρμη τους. Το νόημα μόνο κατά το ήμισυ βρίσκεται στις λέξεις, όλη του η ισχύς βρίσκεται στους τόνους. Αν κρίνει κανείς το πνεύμα των ανατολικών γλωσσών από τα βιβλία, είναι σαν να θέλει να ζωγραφίσει έναν άνθρωπο κοιτώντας το πτώμα του. (...) Ο πρώτος τυχών που θα σκάμπαζε λίγο από την αραβική μειδιά φυλλομετρώντας το Κοράνι, αλλά αν είχε ακούσει τον Μωάμεθ να το απαγγέλει σε αυτή την ευφραδή και ρυθμική γλώσσα, με αυτή την ηχητική και πειστική φωνή που έθελγε την ακοή πρώτα και μετά την καρδιά, εμψυχώνοντας τις προτάσεις με τον τόνο του ενθουσιασμού, ασφαλώς θα έπεφτε στα γόνατα κραυγάζοντας «Μεγάλε προφήτη, απεσταλμένε του Θεού, οδήγησέ μας στη δόξα, στο μαρτύριο. Θέλουμε να νικήσουμε ή να πεθάνουμε στο όνομά σου».

Από το βιβλίο: Ζαν-Ζακ Ρουσώ, «Δοκίμιο περί καταγωγής των γλωσσών», Μμετάφραση Κωστής Παπαγιώργης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1998, σσ. 80-81.