ΦΑΝΤΑΣΜΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΖΩΤΖΗΣ

ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Μεσάνυχτα στην πόλη των νεκρών

Ημίψηλο φορώντας, ρεντιγκότα

Διαβάτης προχωρεί, σιωπηλός

ανίερα μελετώντας ειωθότα

Περπάτησε σ’ αλέες διαστροφής

με πόρνες μάγισσες φτηνές

βρυκόλακες του Μούρνω ανηλεείς

και λύκους, κοριτσιών διακορευτές

Τον διάβολο συνάντησε περιχαρής

ψυχές να παζαρεύει στα σκοτάδια

λαθρέμπορος παθών, καταστροφής

με μαύρα, δελεάζοντας, πετράδια

Στο θέατρο Μετρόπολις αφίχθη

σε θέση θεωρείου πορφυρή

με κυάλια αγναντεύοντας τη λήθη

και μια Λιγεία κάτωχρη, από καιρό νεκρή

Τον είδα απότομα να φεύγει

το ύψος της σκιάς του ξεπερνώντας

στον τοίχο να αιωρείται και να τρέμει

σαν φλόγα κέρινη που σβήνει ο χειμώνας

Κρυφά τον ακολούθησα ευθύς

σ’ υπόγειους διαδρόμους πετρωτούς

βαθιά, βαθιά, στα έγκατα της γης

χτιστών πτωμάτων, μάρτυρες σκυφτούς

Κι όσο ν’ αδράξω, ν’ ανασάνω τη στιγμή

το διήγημα να κλείσω νοσηρά

σε φέρετρο μου κρύφτηκε κλειστό

σε τάφο σφραγισμένο ερμητικά

Κι απόμεινα να βλέπω ενεός

ημίψηλο, μονόκλ και ρεντιγκότα

στη σκόνη διαλυμένα ολοσχερώς

πιάνου δυσάρμονου, η τελευταία νότα.

30/9/2016