ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΑΡΝΙ

LOPE DE VEGA

[ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΑΡΝΙ]

Αγαπητό μου αρνί, γι’ αλάτι που ήρθες

χίλιες φορές κοντά σ’ αυτό το βράχο

και μέσα στο χοντρό μου χέρι βάζεις

το στόμα και τη γαρουφάλλινή σου

γλώσσα, από ποιά τραχιά βουνά είσαι τάχα

κι η αγριάδα τους ζει μέσα στην ψυχή σου;

Ποιά τρέλα από το φωτεινό σου πνεύμα

το λογικό έχει διώξει και τη μνήμη;

Ανακάρδι βοσκήσου, θα νικήσεις

το άπληστο και σκληρό όνειρον αυτό έτσι,

κι απ’ το νερό της λήθης να μην πίνεις.

Κάμπος, βουνό και δάσος σου όλα εδώ ’ναι,

κι είσαι ο αφέντης μου εσύ, κι εγώ ο βοσκός σου,

το ποίμνιο εσύ κι εγώ το απολωλός σου.

Μετάφραση: Άρης Δικταίος.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Νέα Εστία», έτος ΛΣΤ΄, τ. 72, τχ. 845, 15.9.1962, σελ. 1301-2.

**********************

[QUERIDO MANSO MIO]

Querido manso mío, que venistes
por sal mil veces junto aquella roca,
y en mi grosera mano vuestra boca
y vuestra lengua de clavel pusistes,

¿por qué montañas ásperas subistes
que tal selvatiquez al alma os toca?
¿Qué furia os hizo condición tan loca
que la memoria y la razón perdistes?

Paced la anacardina, porque os vuelva
de ese cruel y interesable sueño,
y no bebáis del agua del olvido.

Aquí está vuestra vega, monte y selva;
yo soy vuestro pastor, y vos mi dueño;
vos mi ganado, y yo vuestro perdido.