ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΕΚΕΙΝΗ Η ΗΒΙΚΗ
ΦΡΕΣΚΑΔΑ
Στου
λαβυρίνθου τον κλωβό νυχτέρι
ροδόχρωμο
με μολυβί φεγγάρι
τα
νούφαρα του ιμέρου περιφέρει·
αβρή
σιωπή μες στου πυρός την κόρη
καλεί
ό,τι ανεκλάλητο ποθεί να γδάρει
μετά
φανών το χάος που ήδη ευπόρει.
Αγγελική
η όψη της τώρα εξαίρει
των
σπόρων τη χαρά, την άγρια χάρη
των
πόρων που τρυγούν οι βυθοκόροι.
*
Της Τόνιας Κοβαλένκο στίχος-πιόνι
απ’ τη σκακιέρα του «Πότε νυχτώνει;»
ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ! ΣΑΝ ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΜΠΡΟΣ ΜΑΣ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΥΡΙΕ ΚΕΝΤΡΩΤΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφή