PROPERTIUS
(Ελεγείες,
Ι, 1, 1-8)
Σε
τί ωφελεί, ζωή μου, εσύ να πιάνεις να κοσμείς
την
κόμη σου,
κι
εντός να την καλύπτεις των πτυχών λεπτού υφάσματος
από
την Κω;
Γιατί
στις μπούκλες σου κυματιστά όλο χύνεις μύρα
του
Ορόντη;
Τον
εαυτό σου πώς μπορείς και ξεπουλάς, στολίδια
ξένα
ν’ αποκτήσεις;
Τη
φυσική σου χάνεις χάρη για χάρη ενός καλλωπισμού
αγορασμένου·
τα
κάλλη των μελών σου δεν τ’ αφήνεις τη δική τους
λάμψη
νά ’χουν!
Μα
πίστεψέ με! Έτσι δεν ομόρφυνε ποτέ κανείς, και δεν
θα
ομορφύνει !
Γυμνός
ο Έρως είναι – ναι, γυμνός: το κάλλος αγαπάει
το
αφτιασίδωτο.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
"Ο Κήπος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερνούσα αιώνες
έξω από τους φράχτες σου
φορώντας πολύχρωμα υφάσματα.
Εσύ σκυφτός σκάλιζες τον κήπο.
Επέστρεφα για αιώνες
έξω από τους φράχτες σου
γυμνό κορμί, έτοιμο προς καλλιέργεια.
Εσύ σκυφτός κλάδευες τον κήπο.
Ξημέρωνα τις βόλτες μου αιώνες τώρα
έξω από τις εποχές σου,
υγρή περιπέτεια σταλίδας συναισθήματος.
Εσύ σκυφτός πότιζες τον κήπο.
Νύχτωνα τις σκέψεις μου για αιώνες
έξω από το σύνορό σου
προς αφαιρετική συλλογή των άπιαστων ιδεών.
Εσύ σκυφτός μύριζες λουλούδια.
Και μια μέρα
στιγμή, κουκκίδα στο τοπίο του χρόνου
κατάλαβα...
Πέρασα ανοχύρωτη ύπαρξη
δίχως ρούχα
δίχως κορμί
δίχως συναίσθημα
δίχως Ιδέες
μόνο Εγώ, στην καθαρή μορφή μου.
Εκείνο το ατόφιο υλικό
που συνθέτει τον πυρήνα μου
και γύρισες να με μυρίσεις...