ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΝΗ ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

FRANCO FORTINI

ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΝΗ ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Στων θεαινών το γέλιο θά ’πρεπε ίσως

και στο δάσος που μας δέχεται να την προσφέρεις ’κείνη

που σε ζώνει και σε υπερασπίζεται και που την έχεις

για πάντα χάσει, τη νιότη, την περίλεπτη πορφύρα.

Μα εδώ ας μένει στη σκιά των φθινοπώρων,

στους χειμώνες και στους Απριλίους, Άλλοι θά ’ρθουν

άκριτοι, αφελείς, όταν πια εμείς δεν θα υπάρχουμε,

Εσύ, πιο ελεύθερη, πήγαινε, αν ξέρεις, στο φως της μέρας:

κι ας μείνω εγώ στο δάσος, όπου διανυκτερεύει

ο κισσός μέσα στου μαύρου νερού τα δημητήρια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.