ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΪΦ Ή ΟΡΑΤΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΧΟΡΕΥΩΝ
Με δεκατέσσερα τα μάτια του στην πλάτη
λευκές και κόκκινες λωρίδες λεωφόρου
επόπτευε όντας ο Αίαντας του υπεραχώρου,
μα και βιγλάτωρ του απροσδόκητου, σαν κάτι
που τό ’δες νά ’ναι φυσικό, όσο κι αν εκράτει η
απλή του σκούφια από το τζάκι τελεσφόρου
τεχνήματος: χρωστήρας πλησμονής και κόρου
στου χόρτινου καμβά τα κύματα επερπάτει.
Αλλά το θαύμα, όχι, ήταν άλλο! Με του ανέμου
το πόδι το αόρατο κλωτσούσε ωραίες σφαίρες
ιππεύοντας τη ράχη ενός καθαροαίμου,
και με ριπές τού Ρούμπενς, που ήταν σαν μπαλέττο
μονομελές, ορχείτο αόκνως τις εσπέρες
και κάθε φύσημά του ενέπνεε σονέττο.
Ωραίο Γιώργο. Το ποδόσφαιρο τελικά που εμπνέει και κάποτε γίνεται ποίηση εντός γηπέδων, γίνεται ποίηση και εκτός γηπέδων, γι αυτούς που ξέρουν. Ένα μικρό αντίδωρο για ένα μεγάλο που έφυγε. Αν μπορούσε να μεταφραστεί τόσο καλά και στα Ολλανδικά θα καταλάβαιναν ακόμα πιο πολύ οι Ολλανδοί ότι ο δικός τους Γιόχαν Κρόιφ είναι τόσο παγκόσμιος.
ΑπάντησηΔιαγραφή