ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Ἀνάμεσα στὰ
τόσα καθήκοντα
ἐκπληρώνω
καὶ τοῦτο ποὺ δὲν εἶναι δικό μου
σὰν ἄσπλαχνο ἀφεντικὸ ἀδυσώπητο
μὲ ὑποχρεώνει νὰ δουλεύω νύχτα-μέρα,
μὲ πόνο, μὲ ἀγάπη,
στὴ βροχή, στὶς θεομηνίες,
ὅταν ἀνοίγονται τῆς τρυφερότητας ἢ τῆς ψυχῆς
οἱ ἀγκάλες
ὅταν μοῦ παραλύει ἡ ἀρρώστια τὰ χέρια.
Σὲ τοῦτο τὸ καθῆκον μὲ ὠθοῦν ὑποχρεωτικὰ τὰ
ξένα βάσανα,
τὰ δάκρυα, τῶν ἀποχαιρετισμῶν τὰ μαντήλια,
οἱ ὑποσχέσεις μεσοῦντος φθινοπώρου ἢ ἐν τῷ
μέσῳ τοῦ πυρός,
τὰ φιλιὰ τῆς ἀντάμωσης, τοῦ μισεμοῦ τὰ φιλιά,
τὰ πάντα μὲ σπρώχνουν νὰ δουλεύω μὲ τὰ λόγια,
μὲ τὸ αἷμα.
Οὐδέποτε ὑπῆρξα κύριος τῶν τεφρῶν μου, τῶν
στίχων μου,
ὄψεις τοὺς γράφουν σκοτεινὲς καὶ εἶναι
σὰν νὰ πυροβολοῦν τὸν θάνατο.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
"καὶ τοῦτο ποὺ δὲν εἶναι δικό μου" - ποσο ομορφο
ΑπάντησηΔιαγραφή