ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ
ΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ
Ξανά το σήμερα κι η σπάθη τού αμετάθετου
Ξανά η άβυσσος του νου.
Δεν έχει εντέλει τίποτα
Πραγματικά δικό της
Μια μικρή στιγμή;
Κάτι δανείζεται απ’ το πριν
Κάτι απ’ το αύριο
Το ξεπληρώνει
Με το υστέρημα του άλλου.
Αέρινη
Κι όμως πατάει στο στήθος σου ατσάλι –
Έτσι ακριβώς
Όπως το σύμπαν περισφίγγει:
Ατσάλινο.
Γεμάτο τρύπες από θάλασσες κενού
Τοπία του τίποτα
Να πλέουν μέσα τους νησάκια νετρονίων
Και γαλαξίες. Ευφάνταστη
Φενάκη τού ορατού
Στη φτερωτή
Μπαγκέτα ενός ιλίγγου.
Ξανά η άβυσσος του νου.
Δεν έχει εντέλει τίποτα
Πραγματικά δικό της
Μια μικρή στιγμή;
Κάτι δανείζεται απ’ το πριν
Κάτι απ’ το αύριο
Το ξεπληρώνει
Με το υστέρημα του άλλου.
Αέρινη
Κι όμως πατάει στο στήθος σου ατσάλι –
Έτσι ακριβώς
Όπως το σύμπαν περισφίγγει:
Ατσάλινο.
Γεμάτο τρύπες από θάλασσες κενού
Τοπία του τίποτα
Να πλέουν μέσα τους νησάκια νετρονίων
Και γαλαξίες. Ευφάνταστη
Φενάκη τού ορατού
Στη φτερωτή
Μπαγκέτα ενός ιλίγγου.
Που ηλεκτρισμένη
Μεταμφιέζει το μηδέν
Το πουθενά
Και το ποτέ
Μεταμφιέζει το μηδέν
Το πουθενά
Και το ποτέ
Σε κόσμο.
Από το βιβλίο: Αντώνης Φωστιέρης, «Τοπία του Τίποτα», Εκδόσεις
Καστανιώτη, Αθήνα 2013, σελ. 14-15.
Πιάνομαι από το ...τίποτα και συνεχίζω. (Την επόμενη απειλώ να πιαστώ από το ...τοπίο.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τι μου έρχεται στο μυαλό, δε λέγεται:
από το "Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα" της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ,
"Ένα Τίποτα
ήμαστε, είμαστε, για πάντα
θα μείνουμε, που ανθίζει:
του Τίποτα, του
Κανενός το ρόδο." του PAUL CELAN,
"Ω Τίποτα που κατορθώσαμε να σε αναγορεύσουμε σαν νικητή των πάντων ! " του Στρατή Παρέλη,
"Τι περιμένεις όταν περιμένεις
το Τίποτα;
Το Τίποτα δε θα ‘ρθει
Το Τίποτα είναι εδώ σε περιβάλλει" του Ορέστη Αλεξάκη,
"Ανάμεσα στο ποτέ και το πουθενά,
αλλά μακριά από το τίποτα" του Νίκου Ερηνάκη,
"Τιμωρημένοι ισόβια στη σάρκινη ερημιά μας
μας έβαζαν να υποδυόμαστε πουλιά
μας μάθαιναν ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα
κι ανθεκτικοί στην ενοχή
τα «πάντα» ν’ ανταλλάσσουμε με μιας στιγμής φιλί." της Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου,
"Στις κορυφογραμμές του τίποτα" του Τόλη Νικηφόρου,
"Το ποίημα του τίποτα" του Σταύρου Μίχα,
μέχρι το
" Μ᾿ ἕνα τίποτα ἔζησα
Μονάχα οἱ λέξεις δὲ μοῦ ἀρκούσανε" του Ελύτη.
Τίποτα δεν είναι τίποτα
Κι ας φαίνονται όλα τιποτένια,
Τίποτα
Δεν είναι τίποτα.
Σας νιώθω ήδη ετοιμασμένους να διαγνώσετε
Αγάπη, ευγένεια για κάθετι μικρό
Σ' αυτό που είπα
(Ε, βέβαια,
Το μυρμηγκάκι, το μυγάκι έχουν τη θέση τους
Στο τέλειο σύμπαν που εν σοφία - και τίποτα
δεν θα μπορούσε να 'ναι αμελητέο).
Μη βιάζεστε.
Γιατί άλλη σκέψη μου ταράζει το μυαλό.
Σαν απειλή:
Αν πράγματι
Και το ελάχιστο μυγάκι έχει τη θέση του
Στο τέλειο σύμπαν που του αρμόζει
Αλλάζοντας μορφές στο διηνεκές,
Αν πράγματι
Αυτό που λέμε μυρμηγκάκι ανακυκλώνεται
Από ενέργεια σε ύλη και πολυώνυμο
Κρατάει αλάνθαστο ισοζύγιο εν σοφία
(Τώρα μυρμήγκι, άλλοτε φίδι
Κι άλλοτε άνθρωπος)
Μέχρι το τέλος των καιρών,
Αν το κενό
Ποτέ δεν ήτανε κενό
και τίποτα
δεν χάνεται
στο Τίποτα,
Τότε λοιπόν
Αδήριτα
(Μην απατάσθε - αδήριτα)
Θ' απαγγελθεί απ' το Ανώτατο
Η εσχάτη των ποινών
Για όλους μας
Ισόβια μετά θάνατον.
Πολύ σωστά το ακούσατε:
Ι σ ό β ι α μ ε τ ά θ ά ν α τ ο ν.
Εκτοπισμένοι
Απ' την Εδέμ
Υου Μηδενός,
Αιώνιοι κάτοικοι
Στο ανελέητο Κάτι.
Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Τοπία του τίποτα, 2013
Υπέροχο τίποτα, Αγγελάκας
https://www.youtube.com/watch?v=17MAFr7_5zE
Μίλτος Πασχαλίδης-Για ένα τίποτα
https://www.youtube.com/watch?v=JFTUx6_u1Yk
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Υλικό για διδακτορική διατριβή. χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή