Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

ΚΑΙ ΓΕΛΟΥΣΕΣ ΩΧΡΑ




ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ


[ΚΑΙ ΓΕΛΟΥΣΕΣ ΩΧΡΑ]

Και γελούσες ωχρά
και θωρούσες θλιμμένα,
λες και σού ήταν νεκρά
τ’ άνθη που είχα σπαρμένα.

Κι ως περνούσες, εμπρός
είχα εκεί γονατίσει·
ήσουν λάμψη κι αφρός
και στα χέρια έχει σβήσει.

Ήταν τ’ άστρα ή κεριά
που είχαν γύρω αναμμένα;
Άδεια μένει η μεριά
και τα μάτια κλαμμένα.



Από το βιβλίο: Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, «Τα ποιήματα», Νεοελληνική Βιβλιοθήκη Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 1992, σελ. 336.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου