Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

ΛΑΘΡΑΙΑ ΣΚΙΑ




ΡΩΞΑΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ


ΛΑΘΡΑΙΑ ΣΚΙΑ

Από τις παλαιές γυναίκες κλέβω
καθώς τον δρόμο τους τυλίγουν
και ξετυλίγουν όταν νυχτώνει.
Πίσω από τ’ αγκαλιασμένα τους βλέφαρα
λαμπηδόνες λιγοστεύουν το σκοτάδι

πεθαμένοι περπατούν
αίμα φωνής γυρεύουν.

Ο θόρυβος της λαθραίας μου σκιάς
διασπά την αγκαλιά του βλέμματος
στα νερά του αντανακλάται
το απλωμένο χέρι μου.

Κάποτε όταν η νύχτα γίνεται
στενό μικρόψυχο δωμάτιο
ζητώ απ' τις λέξεις
τη φωνή μου.

Μα όσο μιλώ τόσο βουβαίνει η σιωπή.

Λεύκα γερμένη στον ώμο του φωτός
Σπηλιά της Χαϊδελβέργης

με θυμάστε με είδατε ποτέ;

1 σχόλιο:

  1. Υπάρχουν και παράγουν τώρα ποίηση νέοι άνθρωποι, χωρίς να νοιάζεται κανείς πόσα χρόνια μετά....''η λησμονημένη θα ξεριζώσει τα λόγια'' τους.
    Ίσως πολύ πιο νωρίς απ΄τα προγνωστικά, και θα τα κάνει τροφή.
    Κεντούν σε μωβ και πορφυρό χρώμα μιαν ελπίδα πικραμένη, αλλά ζωντανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή