ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ

ΦΑΡΟΚΙ

(11ος αιώνας)

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ

Μια τόσο όμορφη που όλες οι άλλες χάνονται κοντά της,

χαρά ονείρου μού ’δινε ώς την ώρα της προσευχής.

Κλεισμένοι είμαστε στην κάμαρά της, με συντροφιά μονάχα το κρασί.

Της κάμαρας η πόρτα ολόκλειστη. Ορθάνοιχτ’ η πόρτα της ηδονής.

Κοντά-κοντά καθόμαστε. Το στήθος μου άγγιζε το δικό της.

Τα χείλη μας, με φιλιά λέγανε πόθων μυστικά.

Ξαφνιαζόταν στον ουρανό το φεγγάρι, όταν την κούπα

η δική μου σελήνη στα χείλη της έφερνε αργά.

Σκοτάδι βαθύ γινόταν η ολοφώτεινη μέρα,

όταν άπλωνε με χάρη στο πρόσωπό της τα μαλλιά.

Χάιδευε της κιθάρας τις χορδές όσο για κείνη τραγουδούσα.

Χαμογελούσ’ ευτυχισμένη όταν μ’ αγάπη την κοιτούσα.

Ω! αν ήθελε η μοίρα, η ζωή μου πριν τελειώσει,

σαν αυτή άλλη μια νύχτα κάποτε να μου δώσει.

Μετάφραση: Ι. Βασιλείου.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Νέα Εστία», τ. 91, τχ. 1079, 15 Ιουνίου 1972 (Αφιέρωμα στην Περσία), σελ. 865.