ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΛΗΘΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΛΗΘΗ

Το μόνο απτό που απόμεινε από κείνον, ήταν το σακάκι του.

Το κρέμασαν εκεί, στη μεγάλη ντουλάπα. Ξεχάστηκε,

στριμώχτηκε στο βάθος, απ’ τα δικά μας ρούχα, θερινά,

   χειμωνιάτικα,

κάθε χρόνο κιανούργια, για τις καινούργιες ανάγκες μας.

   Ώσπου,

μια μέρα, μας χτύπησε στο μάτι, – μπορεί κι απ’ το περίεργο

   χρώμα του,

μπορεί κι απ’ την κοψιά της παλιάς μόδας. Πάνω στα

   κουμπιά του,

έμειναν τρία κυκλικά ομοιόμορφα τοπία:

ο τοίχος της εκτέλεσης με τέσσερις τρύπες, κι ολόγυρα η τύψη μας.

Από  τη συλλογή ποιημάτων: «Μαρτυρίες – A΄» (1957-63).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Θ΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 213.