ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ν. ΜΑΓΓΑΝΑΡΗΣ
ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
Παλιές μου αγάπες, σκόρπιες, πώς ξανάρχεστε
το βραδινό σμιχτές στην κάμαρά μου
και πλημμυράτε φως μέσα στα μάτια μου
ξαναγεννώντας όλη τη χαρά μου.
Παλιές μου αγάπες και όνειρα αναπάντεχα
κυνηγημένα χρόνια απ’ την ανία
φύγατε πια μέσ’ απ’ το στίχο μου
κι απ’ της κοινής ζωής την τρικυμία.
Και το ταχύ, που μόλις ταλαντεύεται
κάποιος καημός ανείπωτος εντός μου
γυρνάω δετό τον πόθο μου στα σύννεφα
με την παλινωδία του έρωτός μου.
1927
Από το περιοδικό «Αλεξανδρινή Τέχνη», τ. 1, αρ. 7 (1927), σελ. 3.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου