ΜΙΑ ΘΛΙΨΗ ΕΡΗΜΙΚΗ ΒΑΡΙΑ ΜΙΑ ΘΛΙΨΗ

ΤΑΚΗΣ ΣΑΡΑΚΙΝΟΣ


ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΠΕΡΑΣΑΝ

Μεσάνυχτα περάσαν κι η γαλήνη
πιο μάυρη της νυχτός με περιζώνει
κοιμάται κι η ψυχή σε μιαν ειρήνη
π’ ούτε χαρές ταράζουν μήτε πόνοι

Ένα άδειο ολόγυρά μου είναι απλωμένο
που μάταια φτερουγάν οι στοχασμοί μου
κι η κούραση όπως στέκεται αντικρύ μου
τον ίδιον εαυτό μου νιώθω ξένο

Και ψάχνω και ζητώ κάτι δικό μου
τον ίδιον να ξανάβρω τον εαυτό μου
πού να τον έχουν τάχα τώρα κρύψει;

Του κάκου: στο άπειρο άδειο που με ζώνει
ένα μονάχα η σκέψη μου ανταμώνει
μια θλίψη ερμμική βαριά μια θλίψη



Από το περιοδικό «Αλεξανδρινή Τέχνη», τ. 3, αρ. 3 (1929), σελ. 84.