ΡΟΞΑΝΔΡΑ

Κ.Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ


ΡΟΞΑΝΔΡΑ

Στην Πρόνοια του Ναυπλίου, σε ξωκλήσι,
το δάπεδο στρωμένο τάφους μόνο·
μοίρα κοινή μαζί τους έχει κλείσει
– μακάβριον αφιέρωμα στο χρόνο.

Μ’ αχάριστος, γυρεύει ν’ αφανίσει
κάθε σημάδι· μόλις κατορθώνω
στην πλάκ’ αυτή να ιδώ πως είχε δύσει,
βασίλισσα στης ομορφιάς το θρόνο,

στα χίλια κι οχτακόσια τριαντατρία,
η νέα Ροξάνδρα, κόρη του Μουρούζη.
Κι η σκέψη μου κρατώντας την υδρία

πονετικού σονέττου, τώρα λούζει
τη μνήμη της. Ποιός ξέρει αν της κρατήσει
το μύρο ο χαλαστής σαν τη ραγίσει!



Από το περιοδικό «Αλεξανδρινή Τέχνη», τ. 1, αρ. 9 (1927), σελ. 3.