PABLO
NERUDA
ΟΣΟ
Ο ΤΡΑΝΟΣ ΑΦΡΟΣ, Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΥΡΟΝΗΣΟΥ
Ὅσο ὁ τρανὸς ἀφρός, ὁ μέγιστος τῆς Μαυρονήσου,
τὰ κύματα, ὁ ἥλιος, τὸ γαλάζιο ἁλάτι σὲ μουσκεύουν,
ἐγὼ κοιτῶ ἀφοσιωμένος τὶς δουλειὲςς τῆς σφήκας
ποὺ ἐνέχυρο ἔχει τοῦ δικοῦ της σύμπαντος τὸ μέλι.
Πάει κι ἔρχεται μὲ πέταγμα ξανθό, ἰσορροπημένο,
σὰν νὰ δραπέτευσε πιασμένη ἀπό ᾽να ἀορατο σύρμα ἡ
κομψότης τοῦ χοροῦ, τῆς μέσης της ἡ πολλὴ ἡ δίψα
μὲ τὶς δολοφονίες ποὺ τὸ ἄγριο ἐκτελεῖ κεντρί της.
Τὸ οὐράνιο τόξο της, πετρέλειο καὶ πορτοκάλι,
κάτι ζητᾶ στὶς χλόες μέσα — ὡσὰν τὸ ἀεροπλάνο
μὲ θόρυβους ἀπὸ ἄγανα σταχυῶν πετᾶ καὶ σβήνει,
τὴν ὥρα ποὺ γυμνὴ προβάλλεις μέσ᾽ ἀπὸ τὸ κύμα,
τὴν ὥρα ποὺ γυρνᾶς στὸν κόσμο μὲ ἥλιο καὶ μὲ ἁλάτια,
φτυστὴ ἄγαλμα ἀπαστράπτον σὰν σπαθὶ μὲ λάμψεις ἄμμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου