ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΜΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ

 

PABLO NERUDA

 

ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΜΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ

 

Νὰ συνηθίσεις πίσω μου τὸν ἴσκιο μου νὰ βλέπεις,

τὰ διάφανά σου χέρια ἀπ᾽ τὴν ὀργὴ νὰ ξεπηδᾶνε,

ὡσὰν μὲς στοῦ πρωιοῦ τὴ θάλασσα νὰ πῆραν σῶμα·

ἀγάπη μου, κρυστάλλινη τὸ ἁλάτι σ᾽ ἔχει φτιάξει.

 

Πονᾶ, πεθαίνει ἡ ζήλεια, τὸ τραγούδι μου τὴ σβήνει.

Οἱ θλιβεροί της ἀρχηγοὶ ἕνας-ἕνας ξεψυχᾶνε.

Λέω ἀγάπη καὶ μεμιᾶς γεμίζει ὁ κόσμος περιστέρια.

Καὶ καθεμιά μου συλλαβὴ τὴν ἄνοιξη μᾶς φέρνει.

 

Καὶ τότε ἐσύ, ἀνθηρή, καρδιά μου πολυαγαπημένη,

στὰ μάτια μου τὰ δυὸ μπροστά στὸ φύλλωμα πῶς μοιάζεις

τῶν οὐρανῶν! — σὲ βλέπω πάνω ἀπὸ τὴ γῆ νὰ γέρνεις.

 

Σταφύλια ὁ ἡλϊος στὴν ὄψη σου μετεμψυχώνει,

καὶ βλέποντας ψηλά, τὰ βήματά σου ἀνάγνωρίζω.

Ματίλδε, ἀγαπημένη, διάδημά μου, καλῶς ἦρθες.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.