ΟΛΑ ΣΕ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ

 

ALDO PELLEGRINI

 

ΟΛΑ ΣΕ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ

 

Οι αντίθετες τροχιές συναντιούνται όποτε

ανοίγουν οι έντρομοι μηροί

ο έρωτας βγάζει τις ρίζες του έξω απ’ το όνειρο

ένα σύννεφο κρέμεται πάνω από τα βλέφαρα

της κοιμώμενης πρωίας ο μέγας κύριος

 

Η νύχτα διασχίζει τη γέφυρα η άμαξα

χαμένη στον δρόμο από αυτούς που ξυπνούν σταματάει

στο σημείο όπου συσσωρεύονται τα μουρμουρητά

ένα δέντρο ψυχρό υψώνει την οργίλη φωνή του

το βλέμμα της αγωνίας ξεδιπλώνει τις αντανακλάσεις του

όλα σε ονομάζουν

 

Την ηρεμία του ποταμού ο περαματάρης προσμένει

τα φώτα έρχονται να βοηθήσουν στη γιορτή της καρδιάς

η επιθυμία της γυναίκας είναι κραυγή η χορωδία

των κομψών κυριών στο νεφέλωμα της δωρεάς

αναλώνεται το δέος γυρνάει αργά-αργά

η ανοικτίρμονη αλυσίδα των επισκεπτών

εξαγνίζεται η δουλεία

τα ανοιχτά νεύρα

συλλέγουν τις αλλόκοτες προθέσεις τη συνήθεια

του διώκτη το φάσμα

μιας αόριστης αυτοκτονίας το πρωί των θρήνων

την οριστική

εξόντωση των λυγμών το βασανιστικό αστέρι και

τον μάγο της υψηλής σκιάς

της λέξης της οδυνηρής οι φορέας

σε ονομάζει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.