MARTIALIS
ΕΞΙ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ
Κανενός, Θαΐδα, δεν το αρνείσαι, και ντροπή ποτέ δεν νιώθεις·
μα ας ντρέπεσαι για τούτο μόνο: που δεν αρνείσαι τίποτα.
(IV, 12)
****************
Η Λυκωρίς, το μαυροτσούκαλο,
στο Τίβολι να μείνει πήγε,
στο μέρος που πάρα πολύ
και ο Ηρακλής αγάπαγε.
Γιατί;
Γιατί πιστεύει πως το φως εκεί
ξανθά τα πράγματα όλα κάνει!
(IV, 62)
****************
Σαρδόνυχες, σμαράγδια, και διαμάντια και ιάσπιδες, Σεβήρε,
γυρνάει και ξαναγυρνάει ο φίλος μου ο Στέλλας
στο ένα του το δάχτυλο μονάχα. Εσύ φαντάσου τώρα
στα δάχτυλά του όλα τί πετράδια κουβαλάει. Κι αν ψάξεις,
ακόμα περισσότερα στους στίχους του θα βρεις.
Σ’ το λέω: δεν υπάρχει πιο κομψό απ’ το δικό του χέρι.
(V, 11)
****************
Φαυστίνε, ο Κρίσπος στη γυναίκα του
δεν άφησε ούτε φράγκο.
«Και ποιός τον κληρονόμησε;»
Εν ζωή μονάχα ο εαυτός του!
(V, 32)
****************
Με πιάνουν και μου λέγουν πώς δικηγορίσκος τις
τα ποιήματά μου λοιδορεί κι εμένα κοροϊδεύει.
Ποιός είναι δεν γνωρίζω. Πού θα πάει όμως – θα το μάθω.
Θα μάθει τότε και αυτός πώς είναι οι σωστές οι κοροϊδίες.
(V, 33)
****************
Μην πολυχαίρεσαι, καημένε Κίννα, που «κύριο» σε φωνάζω.
Ακόμα και τους δούλους σου εγώ τους προσφωνώ «κυρίους».
(V, 57)
Μετάφραση! Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου