ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΣΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ

 

PABLO NERUDA

 

[ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΣΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ]

 

Του στόματός σου η γεύση και του δέρματός σου το χρώμα –

ω δέρμα, στόμα και καρπέ μου ημερών αυτών των γρήγορων,

για πες μου, ήταν συνέχεια στο πλευρό σου

για χρόνια και ταξίδια και για φεγγάρια και ήλιους

το χώμα και τα δάκρυα και η βροχή και η χαρά

ή μήπως μόνο τώρα, μόνο τώρα

ανεβαίνουνε απ’ τις ρίζες σου

έτσι όπως φέρνει το νερό στη γη

βλαστάρια που δεν ήξερα

ή και όπως στα χείλη της λησμονημένης στάμνας

ανεβαίνει μαζί με το νερό και του χώματος η γεύση;

 

Δεν ξέρω, μη μου το πεις, ούτε εσύ το ξέρεις.

Κανείς δεν ξέρει τα πράγματα τούτα.

Φέρνοντας όμως τις αισθήσεις μου όλες

στο φως του δέρματός σου, εξαφανίζεσαι,

λειώνεις σαν κάποιου φρούτου άρωμα αψύ

και σαν του δρόμου τη ζέστη,

σαν τη μυρωδιά του καλαμποκιού που ξεκουκίζεται,

σαν το αγιόκλημα του αγνού δειλινού,

της σκονισμένης γης τα ονόματα,

της πατρίδας τους άπειρους μόσχους:

μανόλιες και θάμνα, αίμα και αλεύρι,

αλόγων καλπασμός,

του χωριού το σκονισμένο φεγγάρι,

το ψωμί το νεογέννητο:

αχ όλο το δέρμα σου γυρίζει στο στόμα μου,

γυρίζει στην καρδιά μου, γυρίζει στο σώμα μου,

και γυρνάω να είμαι κι εγώ ξανά μαζί σου

το χώμα που είσαι εσύ:

βαθιά είσαι μέσα μου άνοιξη, μύχια:

και μέσα σου γυρίζω, πώς βλασταίνω να μάθω.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.