MARTIALIS
ΕΞΙ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ
Ποιήματα αγοράζει ο Παύλος, και για δικά του τ’ απαγγέλλει έργα.
Ό,τι αγοράσεις δύνασαι νομίμως για δικό σου να το λες: – σου ανήκει.
(ΙΙ, 20)
************
Τι τάχα μού προσφέρει με ρωτάς το κτήμα που ’χω στο Νομέντο.
Την απορία θα σ’ τη λύσω, Λίνε φίλε μου: τα μούτρα σου δεν βλέπω.
(ΙΙ, 38)
************
Όπου με πετύχεις, Πόστουμε, θα μου φωνάξεις
και πάντα αμέσως θα νοιαστείς να πεις: «Τί κάνεις;»
Και δέκα να με βρεις φορές σε μία ώρα μέσα,
τί κάνω θα ρωτήσεις να σου πω. Μα εσύ, νομίζω, μάλλον
καλέ μου Πόστουμε, άλλο τίποτα δεν έχεις για να κάνεις.
(ΙΙ, 67)
************
Ποτέ δεν απαγγέλλεις, Μάμερκε μου, ούτ’ έναν στίχο,
και ποιητή να σε φωνάζουν θέλεις όλοι – ποιητής να λέγεσαι.
Βρε, ας λέγεσαι ό,τι θέλεις και αγαπάς, εν τάξει,
αρκεί απ’ το στόμα σου να μην πετάνε στίχοι.
(ΙΙ, 88)
************
Αν το θερμό λουτρό να το κρυώσεις θες, Φαυστίνε,
και να το κάνεις μπούζι τόσο, που ούτε ο Ιουλιανός
θαν τ’ άντεχε, τον ρήτορα Σαβιηνό για μπάνιο πάρε
παρέα σου. Ελόγου του τις θέρμες πάγωσε του Νέρωνα.
(ΙΙΙ, 25)
************
Τα κτήματά σου, Κάνδιδε, δικά σου, ολόδικά σου είναι·
δικιά σου και η μονέδα· πιατικά χρυσά, κεραμικά – δικά σου·
καθώς και πορσελάνες· απ’ το Μάσικουμ κρασιά παλιά έχεις
και από το Καίκουβουμ, από τον ύπατο σταλμένα Οπίμιο, και είν’
κι αυτά δικά σου· και καρδιά δικιά σου και ευφυΐα ολόδικιά σου έχεις.
Τα πάντα είναι δικά σου, και είσαι εσύ ο μοναδικός τους κύριος,
νομεύς και κάτοχος – να το αρνηθεί κανένας τούτο δεν μπορεί.
Τη σύζυγό σου μόνο, Κάνδιδε,
από κοινού την έχεις με όλους.
(ΙΙΙ, 26)
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου