ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ Ή ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ

GUILLERMO PILÍA

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ Ή ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ

Ο δρόμος και οι ίσκιοι του, και περπατάει ο μικρούλης,
και ποιός να ξέρει κατά πού τραβάει,
την αγάπη κλωσσώντας ίσως ή τον πόθο.
Τον κοιτάζω, και δεν ξέρω αν είναι ο γιος μου ή είμαι εγώ ο ίδιος
που ξανατυλίχτηκα στου χρόνου τις πτυχώσεις,
ή μην είναι κάποιος άγγελος σταλμένος για να μου σγουρύνει
την αρνημένη μου παροδικότητα. Κι εγώ, Κύριε,
υπήρξα αυτός ο άγνωστος νέος, όπως ο γιος μου υπήρξα,
και περπάτησα μες στο σκοτάδι με τις βεβαιότητες
του πεπρωμένου μου και των νημάτων που ακόμα το κρατάνε.
Και αυτός όπως και εγώ, βεβαίως, χθες κιόλας έπαιζε
αμίλητος σε κάποια γωνιά κάποιας αυλής
που πλέον δεν υπάρχει. Όπως κι εγώ θα κουβαλάει ομοίως αύριο
—χωρίς να το πολυλογαριάζει τώρα—

κι αυτός πάνω από από μισόν αιώνα στην πλάτη του.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.