Η ΚΑΜΑΡΑ

ALFONSO GATTO

Η ΚΑΜΑΡΑ

Τούτη η κάμαρά μου με την αφελή της πίστη,
για να κατοικηθεί με ίδια πίστη
νεώτερη από μένα, πιστεύει –μόνο αυτή πιστεύει–
στη νέα μου ιστορία, εσύ δεν θέλεις
να πιστέψεις, λες προσωρινά είναι όλα.

Αν μ’ αφήσεις τον θάνατο ή την ελπίδα
ν’ αλλάξω πλανώμενος, δεν ξέρεις καν
ούτε αντέχεις να πιστέψεις εσύ πως είσαι
η προσκεκλημένη παρουσία.

Η κάμαρά μου έχει το κενό που της αφήνεις.
Δεν της λείπει η καρέκλα, η θέση σου της λείπει.
Δεν της λείπει το πικάπ, η φωνή σου
της λείπει και η σιωπή τού να σ’ έχει παντού ολόγυρα.

Λείπουν τα μάτια σου – πιο πολύ απ’ τον καθρέφτη λείπουνε.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.