ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΙΤΟ ΠΑΤΡΙΚΙΟ
Φίλε, πολύ φοβάμαι πως είμαι απ’ τους ελάχιστους
που ξέρουν ότι, αν δεν ενέδωσες
σε φραστικούς αιφνιδιασμούς, αν
δεν πούλησες μπούγιο στον κοσμάκη
(αν δεν κρέμασες στα παράθυρά σου κουρτίνες
με ’κείνα τα σοφιστευμένα χρώματα
που προκαλούν το δέος των απλοϊκών),
ήταν γιατί ήσουνα σοφός
και είδες με παράπονο την Ιστορία.
Είπες «Φτου, γαμώτο»
και γύρεψες τον άρτιο λόγο – τον δύσκολο.
Σε δέκα χρόνια ίσως το μάθουνε πολλοί·
πάντως εγώ μπορώ να σου το πω από τώρα:
Για την Ιστορία αυτής της χώρας
είσαι πλέον, προϋπόθεση.
Ποίημα του 1992.
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Ακουατίντα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου