Η ΒΡΟΧΗ ΜΕΘΥΣΤΙΚΑ ΡΙΠΙΖΕΙ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ

ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ


ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

είναι το πήλινο το στόμα της νεκρής
που αφηνιασμένο μας μιλά
κι αφουγκραζόμαστε στίχους πολλούς τα βράδια

έτσι κλειδώνοντας το επέκεινα
στην πρώτη άδολη φύση του
σαν μέσα σε σκιά μισομαντεύουμε
από κατεβασμένο πίσω παραβάν

το μισερό το φως των ποιημάτων –

γιατί ό,τι λάμπει εντός του κρύβει θάνατο
ό,τι πριν ειπωθεί φτάνει απ’ τα χαμένα

αλλ’ επιστρέφουν σε ζωή ενσώματες οι λέξεις μας

ενώ η βροχή μεθυστικά ριπίζει πεπρωμένα!



Από το βιβλίο: Κώστας Θ. Ριζάκης, «Επιτάφιος δρόμος» (Ποιήματα 1985-2010), Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2011, σελ. 141.