ΡΙΤΣΟΣ!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΥΑΛΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΥΤΡΟΥ

Πώς είχε πυκνώσει ο αέρας απ’ τις μυρωδιές των μύρτων
κι απ’ τους πρησμένους ατμούς. Κι αυτός κλεισμένος κιόλας
μέσα στο δίχτυ, βλέποντας ψηλά το παράθυρο. Στο θαμπό τζάμι
σχεδιασμένο το λευκό καμπαναριό. Το σκοινί της καμπάνας,
πιθανόν κρατημένο απ’ το μεγάλο αόρατο χέρι
δονήθηκε άξαφνα κι αντήχησε δοξαστικός ο άτμητος ήχος
ανάμεσα στις λάμψεις των σπαθιών και στα σπασμένα κατάρτια
απ’ τα καράβια της επιστροφής. Το ξέρεις –ψιθύρισε– εκείνο
που επιζεί του θανάτου σου είναι αυτό που στερήθηκες στη ζωή σου.

                     Αθήνα, 28.ΙΧ.72


Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Γραφή τυφλού», Κέδρος, Αθήνα 1979, σελ. 7.
Το ποίημα μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Ilaria Paci.