ALFRED GONG (1920-1981)
DIE LIEBENDEN
Die Liebenden haben heut keine Balkone,
kein Stern webt Träume in die Gardinen,
kein Bett ist ihr Eigen. Sie liegen umschlungen,
erwartend den Tod auf glänzenden Schienen.
Sie liegen und frösteln. Die Lider geschlossen.
Um seinen Ηals ihre magere Rechte.
(Einst schien uns der Mond auf das duftende Kissen...)
Leb wohl, fremde Mutter, Erde du schlechte!
Sie lauschen den Hymnen der Frösche und Grillen,
enorm ertönend im Sternenregen
dem Einen – Unsichtbaren und Blinden.
Sie liegen umschlungen und schweigen verlegen.
Wir hören das Nahen des rollenden Todes.
Sie liegen da, geschlossen die Lider,
und fühlen als Letztes die Leere des Hungers,
durchflutet vom Dufte träumender Flieder.
Το ποίημα μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου, που επιθυμεί να κρταήσει την ανωνυμία της.
κ.καθηγητά
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εικονιζόμενη επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία της. Ευτυχώς, όμως, που δεν επιθυμεί να κρατήσει και την ευχυμία της.
Καλημέρα
@ ΑΧΙ: Χύμα οι χυμοί της! Οπότε χίμα! Το μόνο που μου επέτρεψε να αποκαλύψω είναι ότι έχει κάποια σχέση με τον Θρύλο (το προδίδει, άλλωστε, και το κόκκινο ένδυμα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού εγώ και η Μόνικα πάμε πακέτο κι εκείνη σχολίασε το ποίημα με την παρουσία της, θα το σχολιάσω κι εγώ (στο σύντομης διάρκειας διάλειμμα που έχω) με τη μετάφρασή μου. ;ο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εραστές
Μπαλκόνι δεν έχουν απόψε δικό τους,
ούτε άστρα υφαίνουν κουρτίνες ονείρων•
κρεβάτι κανένα δεν τους περιμένει
μα θάνατο ελπίζουν συρμών διαπύρων.
Με μάτια κλειστά και με ρίγος προσμένουν,
το δεξί της το χέρι στου λαιμού του την όχθη•
σελήνης αρώματα έπαιζαν άλλοτε
μα τώρα πια φεύγουν κι αιτία οι μόχθοι.
Τους ύμνους ακούνε πουλιών μα και γρύλων
-βροχή αστεριών λυρικά συνοδεύουν-
για τον Έναν, αόρατο κι ίσως τυφλό.
Οι δυο τους στο τέλος αμήχανα οδεύουν.
Πλησίασμα ακούμε θανάτου με ρόδες•
μα αυτοί περιμένουν, τα μάτια κλειστά,
και το άδειο στομάχι αντίο τους γνέφει
μαζί με ζουμπούλια μωβιά και σβηστά.
Την καλησπέρα μου!
@ elena: Υπέροχο! Hut ab!
ΑπάντησηΔιαγραφή