RAINER MARIA RILKE
[ΕΣΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ Σ᾽ ΤΟ ΛΕΩ ΠΩΣ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ]
Ἐσύ, ποὺ δὲν σ᾽ τὸ λέω πὼς τὶς νύχτες
κλαίγοντας πλαγιάζω,
ποὺ ἡ ὕπαρξή σου μὲ κουράζει
σὰν κούνια ποὺ λικνίζεται,
ἐσύ, ποὺ δὲν μοῦ λὲς ἂν ξαγρυπνᾶς
γιὰ χάρη μου, γιά πές μου
πῶς γίνεται νὰ σώσουμε μέσα μας
τὸ μεγαλεῖο τοῦτο,
χωρὶς οὔτε στιγμὴ νά ἔχει γαληνέψει;
— — — — —
Δὲς τοὺς ἐραστές,
μὲ τὸ ποὺ ἄρχισαν τὶς ἐκμυστηρεύσεις
πόσο γρήγορα ἔφτασαν στὰ ψέματα.
— — — — —
Μόνον μὲ κάνεις νά ᾽μαι. Μόνον ἐσὺ μπορῶ νὰ γίνω.
Μιὰ στιγμὴ εἶσαι ἐσύ, κι ἔπειτα ξανὰ τὸ θρόισμα, τὸ κελάρυσμα,
κάποιο ἄρωμα ἐξατμισμένο τελείως.
Ἄχ, ὅλες τὶς ἔχω μέσ᾽ ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά μου χάσει,
καὶ ἐσύ, μόνο ἐσὺ θὰ γεννηθεῖς καὶ πάλι:
γιατί, ἐνῶ ποτέ μου δὲν σὲ εἶχα,
σφιχτὰ στὴν ἀγκαλιά μου σὲ κρατάω.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου