RAINER MARIA RILKE
[ΕΣΕΝΑ, ΑΠ’ ΤΑ ΠΡΙΝ]
Εσένα, απ’ τα πριν
χαμένη αγαπημένη, που ποτέ σου δεν ήρθες,
δεν ξέρω ποιοί ήχοι σού είναι αγαπητοί.
Άλλο πια, και όσο η επαγγελία σαλεύει, εγώ δεν προσπαθώ
να σε αναγνωρίσω. Όλες οι μεγάλες εικόνες
μέσα μου, τοπίο που το εγνώρισα στα μάκρη,
πόλεις και πύργοι και γέφυρες και μι’ ανείκαστη
καμπή των δρόμων και το μέγα κράτος εκείνων των χωρών
που μεγάλωσαν με των θεών το χέρι, όλα τους
παίρνουν τώρα μπόι μέσα μου
απ’ το δικό σου νόημα, ω μορφή εσύ φευγάτη μου.
Αχ, οι κήποι είσαι εσύ,
αχ, με πόση τους είδα εγώ
ελπίδα. Ένα παράθυρο ανοιχτό
στην αγροικία –, κι εσύ με πλησίασες
σχεδόν συλλογισμένη. Δρομάκια βρήκα, –
είχες μόλις από εκεί περάσει,
και οι καθρέφτες πού και πού των εμπορικών
καταστημάτων ήσαν ακόμα ζαλισμένοι από σένα,
και περίτρομοι την ξαφνική σου εικόνα
εδείχνανε. – Ποιός άραγε να ξέρει αν το ίδιο πουλί
δεν ελάλαγε μες στον καθένα μας
και χτες το βράδυ;
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου