ΜΗΤΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΝΙΚΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ

ΜΗΤΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

Πίστεψες πως ήταν η βροχή

αλλά ήταν τα βήματα των πουλιών

στη σιδερένια καταπακτή της ταράτσας.

Πίστεψες πως ήταν ο άντρας σου

πίσω απ’ την πόρτα,

αλλά ήταν ο βήχας του που ακούστηκε

από τον άλλο κόσμο.

Πίστεψες πως ήταν επίπληξη θεϊκή,

αλλά ήταν η φωνή του εκφωνητή

στη τηλεόραση.

Τώρα βυθισμένη στην πολυθρόνα σου,

64 χρόνων, σαν από θαύμα, σταδιακά

μεταμορφώνεσαι:

γίνεσαι πάλι νήπιο, γίνεσαι παιδούλα,

κόρη που δίνει αίγλη στο χορό,

γυναίκα ετοιμόγεννη στην Κατοχή,

(με την κοιλιά στο στόμα να περιμένεις

τον αγνοούμενο άντρα σου) ,

μάνα φυλακισμένη

μες στο χρόνο

στην κουζίνα

στη συνήθεια.

Και ούτε που ακούς της εγγονής

γλυκόηχο το κλάμα

ούτε του τηλεφώνου το κουδούνισμα

― τον ακριβό χαιρετισμό

καθώς ανάλαφρη πετάς και χάνεσαι

με τα φτερά του νυφικού σου

στο σκοτάδι.

Από το βιβλίο: Νίκος Λάζαρης, «Η ένταση είναι διαρκής – ποιήματα 1975-2002», Τυπωθήτω, Αθήνα 2007, σελ. 99.