ΠΑΝΤΑ!

ΓΙΟΥΛΑ ΤΡΙΓΑΖΗ

ΠΑΝΤΑ!

   αφιερωμένο στον Γιώργο Κεντρωτή

Αναρωτιόταν αν το είπε

Για την αρμονία του ήχου.

Σύμβολα που πηδούσαν στον αέρα.

Πέντε. Κι ένα απ’ αυτά,

Το άλφα της αρχής των πάντων,

Να κάνει τη μεγάλη διαφορά.

Ύστερα, για το αεί αέναον,

Εχθρό του χρόνου-Κρόνου.

Μέχρι που έφτασε να σκαρφαλώσει,

Στην επαρχία Σετσουάν,

Με τα θεριά βουνά της.

Αν θα καταδεχόταν να τη συναντήσει,

Διόλου δεν το γνώριζε!

Αυτός ο αιλουρόπους μελανόλευκος,

Και γιγαντιαίος πάντα.

Γι’ αυτό –κι όχι από φόβο–

Ποτέ της δεν ανέβηκε.

Έκατσε εκεί, στα χαμηλά.

Όπου το πάντα λέγεται,

–Με πάθος ναι! –

Αλλά και δόλια αίσθηση ανημπόριας.