ALBERTO
GIRRI
ΕΡΗΜΟΣ ΓΙΑΛΟΣ, 2
Ζω – την ελπίδα βδελυσσόμενος.
Στα σούρουπα τα παραιτημένα,
δηλαδή τα οριστικώς παραιτημένα,
μακριά πλέον από αντικατοπτρισμούς και άγχη,
σαν άνθρωπος άνευ γνώσεως και με ψυχή χίλια κομμάτια,
και τελείως γυμνωμένος σαν αυτόχειρας,
κάνω ό,τι κάνει όποιος εγνώρισε την παιδική ηλικία.
Όπερ σημαίνει: να μου φωνάζει πως είναι μεγάλη η σαφήνεια.
Ζω – την ελπίδα βδελυσσόμενος,
και παρ’ όλο που δεν πάει καιρός πολύς
απ’
όταν διεκδίκησα τον θάνατο με δέκα και τόνο,
απλώνω τη φτώχεια μου,
απλώνω τη φτώχεια μου,
την
τόσο εξωπραγματική μου φτώχεια όσο κι εγώ ο ίδιος,
επάνω στα κοινόκτητα πράγματα που μου είναι όλα ξένα.
Και η πίστη μου,
η εδραιωμένη και διάτρητη πίστη μου,
ολοένα λιγοστεύει, ολοένα λιγοστεύει.
επάνω στα κοινόκτητα πράγματα που μου είναι όλα ξένα.
Και η πίστη μου,
η εδραιωμένη και διάτρητη πίστη μου,
ολοένα λιγοστεύει, ολοένα λιγοστεύει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου