JUAN GELMAN
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ
Στην άκρη καθιστός μιας γουβιασμένης καρέκλας,
ζαλισμένος, με τάση προς έμετο, ας πούμε ζωντανός,
γράφω στίχους που έχω από πριν θρηνήσει
για την πόλη που γεννήθηκα.
Να τους αδράξεις – εδώ έχουν επίσης γεννηθεί
παιδιά δικά μου, παιδιά γλυκά,
κι ενώ εσύ πονούσες τόσο, αυτά σε γλυκαίνανε όμορφα.
Πρέπει να μάθουμε ν’ αντιστεκόμαστε.
Ούτε να φεύγουμε ούτε να μένουμε –
να αντιστεκόμαστε,
κι ας είναι βέβαιο
ότι θα υπάρξει κι άλλος πόνος, κι άλλη λήθη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου